Ονειρο ήτανε

Και κάπου εδώ τελειώνει το ταξίδι μας

Σας ευχαριστώ όλους θερμά που μοιραστήκατε τις σκέψεις σας μαζί μου
Ο χαμός του πατέρα μου, η φυγή της μητέρας μου, τα δικά μου αντίο.
Η θλίψη τα χαμόγελα η αμφισβήτηση η αγάπη όλα στον ουρανό.
θα συνεχίσω να σας διαβάζω, κάποιοι από εσάς αγγίξατε την ψυχή μου
Ευχαριστώ.

 

Ας είναι

Μια οπτασία ντυμένη στα λευκά
έτσι τον αποχαιρέτησε
αποχαιρέτησε τον άνθρωπό της
περιεργαζόμουν το πρόσωπό της, έψαχνα
είδα μόνο αγάπη πανίσχυρη αγάπη να την σκεπάζει η θλίψη
έψαχνα θυμό δεν βρήκα πουθενά
είχε φωλιάσει όλος μέσα μου
δεν πρόλαβα. δεν πρόλαβα να του πω
δεν πρόλαβε. δεν πρόλαβε να δει εκείνη
δεν άνοιξε ούτε στιγμή τα μάτια του
δεν μπόρεσε. δεν άντεξε
Γύρισε αμέσως στο σπίτι και ετοίμασε τα πράγματά της
μια βαλίτσα αναμνήσεις γεμάτη αγάπη
Κατάλαβα δέχτηκα σιωπαίνω
Ηρθε η ώρα να γυρίσεις στην πατρίδα σου
πάντα ήξερα πως δεν σε χωρούσε αυτός ο τόπος

αφιερωμένο στην πιο ευγενική ψυχή που έχω την τύχη να είμαι κομμάτι της
στην μητέρα μου.

Στο πάτωμα

Κάθε βράδυ εκεί αγαπη μένε μου
κλέβω αγάπης φιλιά δικά σου
ταξίδεψα μίλια να σε βρω δίχως να ξέρω
τα φτερά μου έγιναν μούσκεμα
κάπου στη διαδρομή κόπηκαν
γέμισε ο κόσμος  έρωτες μουσικές
καταστροφή δική μου δική σου
ποιος χάνει ποιος κερδίζει
ποιος μετράει θα μου πεις
ο χρόνος ο πιο αδίστακτος κριτής
μας κοιτάζει γελάει ζηλεύει
μην του μιλάς μη μάθει
το πάτωμα μόνο να ξέρει
να μαζέψει τα κομμάτια μας
να τα βρει να τα μαζέψει ακούς
να χυθούμε στο πάτωμα ακούς
να χυθεί και η τελευταία μας σταγόνα
να μην υπάρχουμε ακούς

Άτιτλο

Κινείσαι στο χώρο στον δικό σου χώρο
σκοντάφτεις πάνω σε έπιπλα
σημάδι πως κάποιος ήταν εκεί
κάποιος τα μετακίνησε
σε πιάνει πανικός συνειδητοποιείς
κάποιος θέλει να κλέψει την μοναξιά σου
την μοναξιά που τόσο αγάπησες και αγαπάς ακόμη
βγαίνεις στην βεράντα σου όλα στην θέση τους
χαμογελάς ανάβεις τσιγάρο
βάζεις να παίζει το Lithium δυνατά
είναι δικό σου δεν σου το `χει κλέψει κανείς
(βασικό αυτό)
κάθεσαι έξω στον μικρό αλλά βολικό καναπέ σου
απλώνεις τα πόδια σου στο τραπεζάκι σου
γέρνεις το κεφάλι σου πίσω κοιτάς ψηλά
ως τον ουρανό λες
σου φαίνεται λίγο αυτό για πρώτη φορά
σηκώνεσαι περπατάς. ξυπόλητη
εύχεσαι να βρέξει. τίποτα άστο.

Στιγμές απείρου κάλ(λ)ους

                                                                                                                                       χθες
είμαι στο γραφείο βγαίνω μπαλκόνι για τσιγάρο
απέναντί μου το πάρκιν βλέπω την ασημί διθέσια BMW
τρέχω ασυναίσθητα στο μεγάλο αφεντικό
"Ντύσου ανεβαίνει η γυναίκα σου"
φλέβες πεταγμένες ρούχα μισά δωμάτιο σε έξαψη
απομακρύνω την δεσποινίς με τα υπέροχα μακριά πόδια
τις ατελείωτες βλεφαρίδες λουσμένες δάκρυα έρωτα πόθο
του ρίχνω ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο και περιμένω
η ίσως απατημένη εισβάλει στο γραφείο
"Ο κύριος Χ δεν αισθάνεται καλά από το πρωί"
εκείνη : "Κοίτα να συνέλθεις τα γραμμάτια τρέχουν
το αμάξι θέλει σέρβις έχω χαρτί το βράδυ"
φεύγω. φωνές κραυγές κανένα ίχνος ευαισθησίας 
                                                                                                                                     μήνας
Ο κύριος Χ πάντα τυπικός ευγενικός
εγώ στον πληθυντικό από ειλικρινή σεβασμό
έξυπνος χαρισματικός αυτοδημιούργητος
γύρω στα σαράντα με δύστυχες σκιές στο πρόσωπο
τον τελευταίο μήνα χαμογελούσε κρυφά
τον τελευταίο μήνα ερχόταν εκείνη
όχι ιδιαίτερα όμορφη αλλά πετούσε σπίθες
η ίσως περνούσε μόνο για ζεστό χρήμα και παρατηρήσεις άσκοπες
καταπιεσμένη μίζερη άκρως εντυπωσιακή
                                                                                                                                     σήμερα
εκείνος : "Λυπάμαι δεν θα επαναληφθεί"
Καλημέρα κύριε Χ ο καφές σας είναι στο γραφείο
το μίτιν είναι προγραμματισμένο στις δώδεκα.

Το ποιόν των ανθρώπων δεν είναι στιγμές
οι στιγμές μας περιορίζουν μας καθορίζουν
μας χαμογελούν βάναυσα μας ωθούν
δεν ζητάνε κρίση μόνο να αγαπηθούν.

Μία κανονική μέρα ωστόσο

Ξύπνησες τελικά τα κατάφερες
μυρίζεις το σεντόνι σου και κάτι λείπει
κουκουλώνεσαι δυσανασχετείς μετά χαμογελάς
κοιτάζεις δισταχτικά στον καθρέφτη σου
ψάχνεις να βρεις σημάδια που δεν υπάρχουν
γλυκιές αυταπάτες θερινής νυχτός
η απόσταση δεν σε χαλάει σε λυτρώνει
Με αγγίζεις
Δεν είμαι εγώ είναι τα δάχτυλά μου
Εσύ είσαι τα δάχτυλά σου αφού. Μου μιλάς
Δεν είμαι εγώ είναι τα λόγια μου
Εσύ είσαι τα λόγια σου. Με αγκαλιάζεις
Δεν είμαι εγώ είναι τα χέρια μου
Εσύ είσαι τα χέρια σου
Μην μπερδεύεσαι δεν είμαι εγώ
Δεν θα μπερδευτώ ξανά υπόσχομαι
Ενας καφές το πρωί ένα τσιγάρο στο χέρι
ένα φόρεμα καλοκαιρινό ένα ζευγάρι καφέ γυαλιά
ο οδηγός χαμογελάει σήμερα παράξενο
δεν θα καθήσω σε θέση
θα είμαι όρθια ακριβώς στο παράθυρο
με φυσάει ο αέρας χάνω μια ανάσα
κάτι θυμήθηκα χαμογελώ
το γραφείο δεν με χωράει
όλα λάθος μα πόσο ωραία

Γκουρμές ότι να `ναι

μουχλιασμένο το τυρί και το χαβιάρι μαύρο
κοτόπουλο γεμιστό με σάλτσα από σταφύλια
φιλέτο μοσχάρι με πουρέ καρότου
αργοψημένο χταπόδι με πορτοκάλι και καρύδια
ταρτάρ τομάτας και ψωμί με παπαρουνόσπορο
και μετά με πιάσανε τα γέλια τα γκουρμέτ
χάλασα το ντελικάτο σταυροπόδι μου
άρχισα τα γνωστά ξεσκονίζεις τον κουραμπιέ σου
χτενίζεις το κανταϊφι σου πως το τρίβουν το πιπέρι
πήρα και δυό σουβλάκια για το δρόμο
έλυσα τα μαλλιά μου και τραγούδησα
ντύσου πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου
μικρόβιο στο αίμα και το ξέρεις καλά
πως δεν είμαι καθόλου καλά στα μυαλά
ότι να ` ναι καληνύχτες.

Υπό το φως των αστεριών

Κάποιες φορές γίνομαι πολύ τολμηρή όσον αφορά τα θέλω μου
από το μίλησέ μου στο άγγιξέ με μέχρι το με πονάς
άλλες φορές πάλι κρύβομαι στο καβούκι μου όπως η τρέξε η χελώνα μου
δεν μιλάω δεν επικοινωνώ δεν δεν
αυτή τη στιγμή όμως σαν να βουλιάζω να πνίγομαι
είμαι ανάμεσα στα δυο είμαι στο περιμένω
το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα κάνω άλλη ανοησία
όχι πρώτη τουλάχιστον...

Υ.Γ. θα δω ταινία όχι θα διαβάσω ένα βιβλίο
       θα ανάψω κεριά όχι θα σβήσω τα φώτα
       παίζει να κατεβάσω σλίπιν μπαγκ
       να κοιμηθώ βεράντα ναι αυτό
       θα κοιμηθώ κάτω από τα αστέρια
       άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά
       αναποφάσιστο έλαβε τέλος
       καληνύχτα.

Frozen

U only see what your eyes want to see
Αυτό μου είπε μόνο και μου έστειλε το βίντεο κλιπ
Είναι απίστευτο αλλά με βοήθησε πολύ
Ονειρεύτηκα! Είδα εικόνες
Είδα αυτό το μαύρο μανδύα να μεταμορφώνεται σε δεκάδες πουλιά
Είδα έναν Τοξότη ντυμένο στα λευκά
Δεν είχε τόξο δεν είχε βέλη
Είδα όνειρο μετά από καιρό πόσο μαγικό!
Την ευχαριστώ πολύ γι` αυτό
κι ελπίζω να βρει τα ίχνη που ψάχνει στην δική της άμμο

δεν είσαι αριθμός

Μαθαίνεις ονόματα και μετά κοιτάς να μάθεις αριθμούς
ηλικίες αδέρφια διευθύνσεις τηλέφωνα
τι περίεργοι εμείς οι άνθρωποι αλήθεια
κρυβόμαστε πίσω από αριθμούς στο φως της ημέρας
μόλις πέσει το ηλιοβασίλεμα όμως θέλουμε να δούμε χρώματα
μας πλακώνει το γκρίζο γίνεται οριακά μαύρο
και μετά κοιτάμε τ` αστέρια τους πλανήτες
σκέφτομαι κάπου κάπου τον αφηγητή και τον μικρό του πρίγκιπα
την αγωνία του για το αρνί
είναι κι αυτό το λουράκι που ξέχασε να ζωγραφίσει
μα πως το ξέχασε τι να κάνει κι αυτό το τριαντάφυλλο
τα μάτια μου είναι καστανά αλλά βλέπουν χρώματα παντού
το σώμα μου δεν το διάλεξα αυτό έχω
τα πόδια μου με πάνε εκεί που θέλω να `ναι καλά
τα χέρια μου αγγίζουν γίνονται δάχτυλα ψάχνουν
το μυαλό μου όμως φανερά το αγαπώ
είναι οι σκέψεις μου και τις θέλω
πόσο τυχερή αισθάνομαι
έχω αισθήσεις έχω ερεθίσματα
έχω να μοιράζομαι το εγώ μου
ο μικρόκοσμός μου είναι όμορφος
τον δημιούργησα όπως κι εσύ τον δικό σου
έχει χώρο χωράει ανθρώπους καλούς
δεν έχει πρέπει δεν έχει μη δεν έχει αριθμούς

Otto

i miss your writing
write something
anything.
i miss the way i read U.
with music playing behind.

( correct my mistakes )
translate me
>3.

στο λεωφορείο

Χάλασε το αμαξάκι μου μάλλον δια παντώς
αυτή η διαδρομή δεν θα είναι ίδια χωρίς εμένα
νομίζω κάθε πρωί με χαιρετούσαν τα πουλιά
οι διαγραμμίσεις των δρόμων
και τα φανάρια ακόμη
Παίρνω το λεωφορείο λοιπόν...
Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους
φτιάχνω ιστορίες με το μυαλό μου
το μελαχρινό αγόρι έχει άγχος δυό μέρες τώρα
τρίβει τις παλάμες του και κουνάει τα πόδια του χωρίς ρυθμό
η ξανθιά κοπέλα κοιτάζει μόνιμα έξω από το παράθυρο
το βλέμμα της πετάει σπίθες
κάπου κάπου χαμογελάει και αναστενάζει
η μεγαλοκυρία δυσανασχετεί κάνει αέρα με την βεντάλια της
είναι όμορφη ο χρόνος της φέρθηκε καλά
ο παππούλης φοράει πολλά ρούχα μάλλον
μυρίζει κάπως αλλά δεν με πειράζει
μου αρέσει ο τρόπος που γυρίζει την τραγιάσκα του
ο πιτσιρικάς στέλνει μηνύματα από το κινητό του σε χρόνο ρεκόρ
δεν έχει κοπέλα αλλά θα βρει είναι σε έξαψη
κάποια είναι ονειροπόλα ταξιδεύει αόριστα
σταυροπόδι με δάχτυλα να χαιδεύουν τις μπούκλες της
θα καταλήξει σε ένα άχαρο γραφείο
θα καλημερίσει θα βρει ένα μέιλ που περίμενε
θα χαμογελάσει
ο οδηγός παίζει λάθος μουσικές
φρενάρει απότομα είχε άσχημο βράδυ

θέλω μου

Σήμερα ξύπνησαν τα θέλω μου και μου φωνάζουν
φωνάζουν τόσο δυνατά που μου πήραν το μυαλό

Γιούπι!

Μπαίνω hotmail και τι βλέπω!
βλέπω τη νεαρά κυρία! τα κατάφερα!
ε μααααα! πάντα έβλεπα τη γριά κυρία!
τώρα είδα και την νεαρά!
βέβαια είμαι σίγουρη ότι δεν θα την ξαναδώ!
αλλά την νίκησα!
νεαρά μου κυρία ήσουν όμορφη!

Περασμένες δώδεκα

Ασε με να μπω
Δεν φοβάσαι
Φοβάμαι αλλά θέλω
Δεν έχει τίποτα εδώ μέσα
Εχει το βλέπω
Μην μιλάς άλλο δεν έχω σου λέω
Με εμπνέει το τίποτά σου το θέλω
Φύγε δεν θέλω
Μου αρέσεις
Δεν ξενερώνεις εσύ ποτέ
Ασε με να μπω θα με αφήσεις
Γιατί χαμογελάς
Μου γύρισες την πλάτη αλλά...
Αλλά τι
Ξέχασες να κλείσεις την πόρτα
Μπες αλλά δεν έχω
Ξέρεις τι ώρα είναι
Είναι δώδεκα
Είναι σήμερα και έχεις
Τι έχω
Αυτό που δεν είχες στο χθες

πονεμένες πατούσες

σε ένα παράλληλο σύμπαν θα ήμουν σίγουρα το ξυπόλυτο κορίτσι
ο πατέρας μου θα ήταν αρχηγός μιας φυλής ινδιάνων
θα τους πρόσταζε να χορεύουν τον χορό της βροχής
να νοιώθω αυτό το ψιχαλίζει πάνω μου
θα με περιτριγύριζαν ποδολάγνοι
θα εκσταζιάζονταν στην θέα των γυμνών ποδιών των γυναικών της φυλής μας
θα έτριβαν με λαγνεία τις πατούσες μας
θα χάιδευαν θα έγλειφαν με έντονο ερωτισμό τα δάχτυλά μας
θα τους αποθεώναμε με αισθησιακά λικνίσματα
θα εξαγνιζόμασταν με γυμνές βουτιές σε καταρράχτες

το παρελθόν πάλι (στο) παρόν

άλλαξα σπίτι  γειτονιά δουλειά μα δεν αρκεί
άλλαξα ακόμα και τ` όνομά μου
χρησιμοποιώ πια το δεύτερο βαφτιστικό μου
να μην ακούω τίποτα από τα παλιά
τόσο δύσκολα ήταν
όχι δεν θέλω να είναι όλα ρόδινα
δεν παραμυθιάζομαι ξέρω
αλλά λες καμμιά φορά μήπως
μήπως πάνε όλα καλά τελικά

το καλό
σήμερα ήρθε η αδερφή μου από δω
είχα καιρό να την δω και την αποθύμησα
με την αδερφή μου μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό
έχει πλάκα να βλέπεις τον εαυτό σου διπλό
αλλά πιο πολύ πλάκα είναι να σε βλέπουν οι άλλοι που δεν ξέρουν
βγήκαμε τσάρκα και πνίξαμε τον Μάνο στα φιλιά
ένοιωσα το σπίτι να πλημμυρίζει από αγάπη

το κακό
μας έπνιξε το παρελθόν
κάποια άλλη φορά ίσως σας πω

το άσχημο
δεν έχει άσχημο αλλά και να είχε δεν θα το έβλεπα
όχι σήμερα


 
 

εκτροχιασμός τρένου

τα τρένα αποτελούνται από βαγόνια
τα τρένα μερικές φορές αποπροσανατολίζονται
παίρνουν λάθος δρόμους και μετανοιώνουν
άλλοτε ψιθυρίζουν κάνοντας στάσεις
άλλοτε βγάζουν άναρθρες κραυγές
δεν ξέρουν τι θα πει σιωπή
σεβασμός στην ιστορία
υποδεικνύουν μάλιστα προορισμούς
μην δίνετε λόγους στα τρένα να μιλήσουν
γιατί ότι έχουν να πουν δεν το λένε αντρίκια
παραμυθιάζουν
μήπως φταίει το καύσιμο
κι έτσι να είναι ο bill θα σου σταλεί
οι μάχες δίνονται σώμα με σώμα
face to face
μικροφωνίζεις τρένο και είναι κρίμα

Του δρόμου το εφήμερο

Τι να ψάχνεις άραγε στην άκρη του δρόμου
να σβήσεις τις καύλες σου
να πηδήξεις την ζωή σου
να νοιώσεις ανώτερος
δεν σε κατηγορώ
δεν είμαι στην θέση σου
άλλωστε όλοι μας το έχουμε κάνει
στο όνομα της αγάπης βέβαια
κάναμε έρωτα ανταλλάξαμε τα υγρά μας
χωρίς δεύτερη σκέψη
χωρίς προφύλαξη
γιατί στην αγάπη δεν χωράει το aids
όλα είναι αγνά
έτσι δεν το βλέπουμε
ας το δούμε ξανά λοιπόν
γιατί όταν κάνεις έρωτα σεξ ή όπως θες πες το
δεν είσαι μόνος σου
υπάρχει και το παρελθόν σου εκεί και το δικό του
προφυλάξου είναι το μέλλον σου σεβάσου το

Η φιλία απέναντι στον έρωτα

Σας έχει τύχει ποτέ να βρίσκεστε αντιμέτωποι μ` αυτό το δίλημμα
να έχετε δηλαδή κάποιον απέναντί σας ερωτικά αλλά να τον θέλετε δίπλα σας φιλικά
να είναι κάποιος τόσο σημαντικός για εσάς που τον έχετε ανάγκη
να υπάρχει μέσα στη ζωή σας κι όχι να μπαινοβγαίνει
πως μπορείς να δώσεις στον άλλον να καταλάβει
ότι ενώ υπάρχει το ερωτικό στοιχείο ανάμεσά σας
όπως συνήθως συμβαίνει ανάμεσα στα δύο φύλα
δεν είναι αυτό που θέλετε πραγματικά
τι κάνουμε λοιπόν;
όταν μας ενώνουν βαθιά συναισθήματα
αλλά εκείνος δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι απλά φίλος
επιμένουμε και του δείχνουμε ότι μπορούμε κι έτσι ή το αφήνουμε;
όλο ρωτάω και απάντηση δεν έχω
γιατί να μπερδεύονται τόσο τα πράγματα...

το κομμένο δέντρο

Χθες περπατήσαμε στο δάσος με καλούς φίλους
κάπου στην διαδρομή μας τράβηξαν την προσοχή τα δέντρα
πρώτο ήταν ένα δέντρο που ήταν κομμένο
είχε πάνω του γραμμένο ένα όνομα Σπύρος
τα άλλα δέντρα γύρω του είχαν σκαλισμένα άλλα ονόματα
αρχικά καρδιές ημερομηνίες κάτι σαν συνέχεια δηλαδή
συνέχεια ίσως στις ζωές φίλων μιας παρέας
δύσκολο να καταλάβει κανείς
αφού κατεβήκαμε μετά στον δικό μας κόσμο
καθήσαμε σε ένα καφέ και το συζητήσαμε
πλάσαμε διάφορες ιστορίες στο μυαλό μας
αλλά σταθήκαμε λίγο παραπάνω στο δέντρο του Σπύρου
σκεφτήκαμε κρίμα να κόπηκε
μακάρι να κόπηκε μόνο αυτό κι όχι το νήμα της ζωής του
ανατριχιάσαμε κάναμε μια ευχή
ήπιαμε στην υγειά του
στην υγειά του άγνωστου Σπύρου
στην υγειά της Κατερίνας του Αλέξανδρου της Έφης
όπου κι αν είναι να είναι καλά...
δύσκολα αλλά η ζωή συνεχίζεται
δύσκολα πολύ

έξι μαϊου δύο χιλιάδες δώδεκα (by salvabor)

Να μείνουμε ξάγρυπνοι σήμερα,

να δούμε την τελευταία αυγή

που θα χαρίσει ο ήλιος.

Σκοτάδια στο εξής·

καρποί μαύροι του μίσους.

*Κι ας χαραχτεί στη μνήμη των ηλίθιων ελλήνων

 ότι σταυρώθηκε η αυγή την 6η αυτού του Μάη.

                                                                                                            by salvabor

 

 

(Ο salvabor είναι ένας μπλόγκερ που θαυμάζω ιδιαίτερα

άλλοτε καυστικός άλλοτε τρυφερός

αλλά πάντοτε με ουσία και γυμνές αλήθειες.

Δεν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι άλλο σ` αυτό το ποστ

που είναι δικό του και περήφανα το "έκλεψα" )

αγόρι μου τρέξε

Ξύπνησα σήμερα πρωί πρωί όπως συνηθίζω
κι αυτό το σπίτι μου ψιθύρισε ξανά πόσο μόνη είμαι
έβγαλα τα σκουπίδια και πήγα για τρέξιμο
ένα μαγαζάκι εδώ κοντά με χαιρέτησε
μπες μέσα μου είπε
χαμογέλασα
κοίταξα γύρω μου παράδεισος
τι δώρο να μου κάνω άραγε
η ματιά μου έπεσε πάνω σε ένα χρυσόψαρο
εσύ είσαι λοιπόν εσύ θα μου κάνεις συντροφιά
θα σου λέω καλημέρα κάθε πρωί
κι εσύ θα κάνεις βόλτες γύρω από το δάχτυλό μου
τι λες είμαστε σύμφωνοι
θα σε λέω αγόρι μου ωραίο δεν είναι
ακριβώς απέναντι στο άλλο διαδρομάκι είδα εσένα
ναι εσένα μην κρύβεσαι στο καβούκι σου
θα έρθεις μαζί μου κι εσύ
θα σε ονομάσω τρέξε
κάνε γρήγορα θα σου λέω
γιατί όλα τα καλά πράγματα κρατούν λίγο
σαν τις σταγόνες της βροχής και έξω βρέχει
κι αν δεν μπορείς να τρέξεις δεν πειράζει μην σε νοιάζει
θα τρέχω εγώ για σένα
σε ποια οδό πάμε ξέρετε
θα πάμε τέρμα ρομαντικά σήμερα
σαν την διάθεσή μου
γιατί οι μέρες γίναν αριθμοί
και μένα δεν μου αρέσουν οι αριθμοί
πάμε;

ανατροπή

                                                                                    ώρα 3:30 το βράδυ πολύ αργά για μένα
τα τελευταία βράδια αδυνατώ να κοιμηθώ
τα βλέφαρά μου βαραίνουν αλλά δεν θέλω να τα κλείσω
λες και περιμένω με αυτό το ανοιγόκλειμα των ματιών μου
θα δω κάτι που δεν πρέπει να προσπεράσω
λες και κάτι περιμένω κάτι ν` αλλάξει
μάταια όμως
μετράω τις πιθανότητες και όλο και λιγοστεύουν
όταν κάτι δεν εξαρτάται μόνο από εσένα
είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να αλλάξει
οπότε τί κάνω
ξεχνάω τις πιθανότητες τις μηδενίζω
φτιάχνω καινούριες απ` την αρχή
πάμε γι` άλλα λοιπόν
θα τα καταφέρω;
θα το προσπαθήσω
και θα τα καταφέρω. και -

στην χώρα των θραυσμάτων

Αν έβρισκα τις λέξεις να εκφραστώ...
μα και πάλι λίγες θα ήταν
εκεί που αφήνεις τα υπονοούμενα και κρατάς τα αυτονόητα
τότε καταλαβαίνεις
εκεί που είσαι απλός και δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσεις
τότε νιώθεις
εκεί που απαριθμείς τα αρνητικά σου και βλέπεις ότι κάποιοι τ` αγαπούν
τότε υπάρχεις
εκεί που νιώθεις την έξαψη δεκάδων απογοητεύσεων
και δυναμώνεις την ένταση στις μουσικές για να μην ακούς τις σκέψεις σου
τότε  προσδιορίζεις
εκεί που ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν απλά να είσαι καλά
τότε αγαπιέσαι
λιώσαμε τις σόλες των παπουτσιών μας για ν` αγαπήσουμε στο τέλος τα δικά μας σοκάκια
ξέρεις τι θ` άλλαζα τελικά σ` αυτή την  ιστορία
τίποτα
ούτε καν τους υπότιτλους

AντE KAι καλοPιζικος ο μήνAς

Σήμερα
περπάτησε στο λιβάδι με τις μαργαρίτες
αναρωτήθηκε αν την αγαπούν
ζήλεψε πεταλούδας φτερά μήπως φτάσει το ηλιοβασίλεμα
γεύτηκε θάλασσας αλμύρα με τις άκρες των δαχτύλων της
άφησε το κύμα να δροσίσει τις γυμνές της πατούσες
ξεκουράστηκε σε άψογα σμιλεμένα βράχια
αφουγκράστηκε σε κοχύλια λόγια παλιών εραστών
άλλο ένα κουτί πετραδάκια γεμάτο αναμνήσεις....
                                                  Αύριο
                                                  Λεγεώνας ιππότες θα αλώσουν την αρένα σου
                                                  πανοπλίες με αετών οικόσημο θα φορούν
                                                  μάχες ηρώων θα δοθούν
                                                  κυνήγι θησαυρών αποσκοπούν
                                                  αλίμονο αν οι ρόλοι σωστά μοιραστούν
                                                  με όπλα ψυχής θα πολεμούν
"Τρελαίνομαι τρελαίνομαι...
                                                Τρελάθηκα τρελάθηκα..."

blossom

Σήμερα αυτοπροσδιορίστηκα
EIMAI KAKTOS
ναι κάκτος καλά διάβασες
ανθίζω το πολύ δυο φορές το χρόνο
αλλά άμα ανθίσω....
Καλημέρα σε όλους μας καλοί μου φίλοι
αυτή η γη μας γυρίζει τελικά
ή άδικα περιπλανιέμαι;;;
είμαι απροσδιορίστου το ξέρω
διαιρώ τις σκέψεις μου
πολλαπλασιάζω χαμόγελα
αφαιρώ λύπες προσθέτω αφηρημένες στιγμές
εσύ πως μετράς;
                 ~Αποκομμένος απ` όλους και όλα σε μαγεμένη τροχιά
                   πήρα το δρόμο να φύγω μα ήρθα τίποτε δεν μ` ακουμπά~
                   Venceremos

ευχαριστώ

Είναι αυτή η στιγμή που ξυπνάς
όταν κάποιος αγαπημένος σε θυμήθηκε
κοιτάς έξω από το παράθυρό σου
και η φύση σε ανταμοίβει
λες και σε χειροκροτεί που υπάρχεις
σου δίνει λόγους να ελπίζεις
να θέλεις να βαδίσεις σε νέα μονοπάτια
να χορέψεις σε άλλους ρυθμούς
να βγάλεις τα εκατοντάδες εγώ που έχεις πάνω σου
και τότε κερδίζεις
δεν κοιτάς πίσω μόνο μπροστά
γιατί εάν εσύ δεν μπορείς τότε ποιος;

Σιωπή

Λέρωσες ανθρώπους καθάριους μοναδικούς
φούσκωσες τα εγώ σου
πήρες αρκετά ή σου πρέπουν και άλλα
σε τιμά αυτό;
αρπάζεις κομμάτια τους τα σκορπάς
κοίτα λίγο χαμηλά
είναι στα πόδια σου και τους κλωτσάς
είναι στα χέρια σου και τους σπρώχνεις
τους έριξες σε κινούμενη άμμο
σε μανιασμένα κύματα
γελάς;
η φυγή πλησιάζει η σιωπή τους θα κάνει τόσο θόρυβο
που τα ουρλιαχτά θα φτάνουν στ` αυτιά σου
τ` ακούς; θα εκλιπαρείς να σιωπάσουν
μα εκείνοι πάντα θα επιστρέφουν
κι όπως θα φεύγεις μέσα στο πλήθος
θα νοιώθεις τόσο μόνος....
ένα σώμα γεμάτο τίποτα
μόνο κραυγές θα το ακολουθούν

είναι βλαξ

Στην δουλειά μου δεν έχει τόση σημασία ο μισθός
όσο τα μπόνους
αν κοπούν αυτά την έβαψα!
Θα πω αντίο σπιτάκι μου
αντίο σαραβαλάκι μου
αντίο βλαξ αφεντικό
που φέρνω δουλειά και στο σπίτι για να σ` εξυπηρετώ!
Αντίο αγαπητέ συνάδελφε
που κρυφοκοιτάς τα ωραία μου πόδια
όταν σε πηγαινοφέρνω στη δουλειά
μη νομίζεις ότι δεν σε βλέπω
πίσω από τα κακόγουστα μαύρα σου γυαλιά
               Υπάρχει βέβαια και η άλλη λύση
                αυτή της συγκατοίκησης αλλά μάλλον δεν παίζει
                Να μου `ρθει καμμία έξυπνη
                και να μου κλέψει τις υπέροχες χαζές μου συνήθειες
                να μου γεμίσει το μπάνιο με μανό φρου φρου κι αρώματα
                άσε που αν είναι και όμορφη
                θα έχουμε γκομενική παρέλαση στο σπίτι
                λέτε να βάλω καμμιά πικάντικη αγγελία
                με αυστηρό γαμάτο dress code
                "Ζητείται αρσενικό για συγκατοίκηση
                να προσέλθει με τζιν μαύρο μπλουζάκι και σταράκια
                θα προτιμηθεί μακρύ μαλλί με μπούκλες"
                Ετσι για να βγαίνει από το ντουζ
                να ρίχνει τα μαλλιά του πίσω να χαζεύω!
Α ρε μάνα εσύ φταις
που μ` έκανες ανεξάρτητη και κομπλεξική
Αφεντικό είσαι βλαξ!!!!
Καλημέρα σας..............
               

τρίγωνα Eρωτικά

Μην γελιέσαι είσαι τρίγωνο
ναι όπως το άκουσες τρίγωνο ερωτικό
εκτός αν σε λένε Ρομέο ή Ιουλιέτα
αλλά αυτοί  δεν πρόλαβαν
που είναι κι αυτός ο Ουίλιαμ να με διαψεύσει;
μόνο όταν είσαι μόνος σου είστε οι δυό σας
στον χωρισμό
εκεί που ξαπλώνεις πριν κοιμηθείς
είστε οι τρεις σας
εκείνο το τρία έρχεται συχνά
και μπαίνει ανάμεσά σας
σου χαιδεύει τα μαλλιά
σου μιλάει στ` αυτί σε κάνει ν`ανατριχιάσεις
χώνεται στις σκέψεις σου απρόσκλητα ξαφνικά
κι ύστερα υπάρχουν κι αυτά τα AN
που σου τρώνε την ψυχή την καταβροχθίζουν
δεν παίρνεις να λύσεις ένα σταυρόλεξο καλύτερα;
το τρία καθέτως ας πούμε
ή και οριζοντίως αν θες
κάνει και μέσα σου ζέστη καίγεσαι;
οι ορμόνες χτυπάνε κόκκινο
είναι κι αυτή η άνοιξη που σε τρελαίνει
μην ανησυχείς δεν είσαι ο μόνος

συγχωρέστε αυτό το ποστ
αν και μιλάει για όλους μας
περιέχει όμως τοποθέτηση προιόντων
άφθονη μπύρα και ερωτικά τρίγωνα  πανοράματος
λιώνουν στο στόμα
τρελαίνουν τον ουρανίσκο
όποιος κατάλαβε κατάλαβε
ποιος ζαλίστηκε; τι λες;

Eλα εδώ

έλα εδώ έλα να τα πούμε λιγάκι
μου έλειψες
πήγαινέ με κάπου όμορφα απόψε
τι λες για φεγγαράδα
θέλω να λιώσουμε τα παπούτσια μας στα έρημα σοκάκια
να ανταλλάξουμε γλωσσόφιλα και αγκαλιές
κοίταξέ με τι βλέπεις;
βάλε το μπουφάν σου θα κρυώσεις
αγκάλιασέ με

το άλλο μου μισό

Η μυθολογία λέει ότι κάποτε ήμασταν τέρατα
είχαμε δυο κεφάλια
τέσσερα χέρια
τέσσερα πόδια
δυο καρδιές
οι θεοί φοβήθηκαν τη δύναμή μας
και μας χώρισαν
από τότε είμαστε καταδικασμένοι
να ψάχνουμε το άλλο μας μισό
τί να είναι άραγε αυτό το άλλο μισό;
τι ψάχνουμε ακριβώς;
έχω μπερδευτεί
την αγάπη ή τον ίδιο μας τον εαυτό;

κάτι δικά μου...

ξέρεις τι δεν μου αρέσει σ` εμάς τους ανθρώπους;
που δίνουμε συμβουλές
ηθικό ανήθικο
καλό κακό
όλα είναι εύκολα όταν αφορούν άλλους
είναι κι αυτό το "δεν πειράζει" μετά.....ειδικά αυτό
πειράζει γαμώτο πειράζει πολύ
θα `θελα να εμπνέουμε
να γινόμαστε καλύτεροι
πόσο εγωιστές πια;

ωραίοι άνθρωποι...

Μα είναι κάτι άνθρωποι ρε παιδί μου ωραίοι
τόσο ωραίοι που σου δίνουν ζωή
σε ανεβάζουν ψηλά
σε κάνουν να νιώθεις μοναδικά
σε κάνουν να χαμογελάς
μην ξεχνάς να τους λες πως τους αγαπάς
μπορεί να φύγουν και θα φταις εσύ...
ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ
να τις λες ν` ακουστούν δυνατά

ΕΓΩ ΘΑ ΦΛΕΓΟΜΑΙ ΘΑ ΑΝΘΙΖΩ ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΖΩ Θ` ΑΝΑΤΕΛΛΩ ΘΑ ΣΕ ΚΑΙΩ
                                     θ` ανατέλλω...

Ναι γεια σας μια αφιέρωση παρακαλώ
Σ` αυτούς που ζούνε τ` όνειρο χωρίς να το αγγίζουν
Σε ωραίους ανθρώπους διάφανους διαφορετικούς
Που δεν ακούνε τα σ` αγαπώ
αλλά τ` αξίζουν όσο κανείς άλλος!!!!!

*αφιερωμένο
για νέες ήττες για νέες συντριβές
ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ

Αντίο Δημήτρη

Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ` άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο ως την καρδιά του Πλαταμώνα
αφού με φέρνει μονοπάτι Φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει Σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να την σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Σ`αναζητώ σ`αναζητώ στην Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ` της αυγής τα χρώματα
Σ`αναζητώ σ`αναζητώ μ` ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού μεθάω μ` ένα κρασί ΑγιωνΟρίτικο
και μ` ένα ντέρτι σεκλετίζομαι Πολιτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι
Αφού στον Ολυμπο οι θεοί τ` αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
 μας χάρισες δίδυμα φεγγάρια

φαιν0μενο θερμ0κηπίου!!!

ο πλανήτης ζεσταίνεται
κι εγώ ζεσταίνομαι
θα ανακυκλωθώ λοιπόν
τι μπορώ να γίνω όμως αν ανακυκλωθώ?
ανακυκλώνονται οι κουβέντες
οι χρησιμοποιημένες αναπνοές?
τα δάκρυα να γίνονται άραγε
πολύτιμα κρύσταλα διαμάντια
τα δάχτυλα γίνονται κονσέρτα?
οι πατούσες θα είναι μετέωρες να πετούν
τα χαμόγελα θα μοιραστούν σωστά
σε πρόσωπα άλλοτε μελαγχολικά
θα έχει η ηχώ μου επιστροφή?

Μην σχολιάσεις Λυδία

Μην σχολιάσεις Λυδία
Μην σχολιάσεις Λυδία
Μην σχολιάσεις Λυδία

έλαβα περιοριστικά μέτρα
ανεπίσημα ευτυχώς
γιατί επίσημα δεν έχω να πληρώσω
δικαστές και δικηγόρους!!!

Μην σχολιάσεις Λυδία
Μα γιατί?
Ετσι αφού σπρώχνεις
Καλά αφού
Μην σπρώχνεις Λυδία
Ε καλά δεν σπρώχνω

Δεν είμαι τίποτα το special το καταπληκτικό
Θα είμαι ένα κοριτσάκι σιωπηλό!!!
φταίει που έχω πυρετό
και με πιάνει παραμιλητό
φταίει που δεν καταλαβαίνω
γιατί πρέπει να σιωπαίνω
max τι να πω
έχω μείνει παγωτό

η μέρα της μαρμότας

Ξυπνάς πας δουλειά
γυρίζεις τρως αράζεις
πάει απόγευμα χαζεύεις
βραδιάζει σε πλακώνουν οι σκέψεις
κοιμάσαι λες αύριο πάλι...
οι σιωπές δεν είναι πάντα χρυσός
θες κι έναν ψίθυρο στο αυτί
μια συζήτηση ν` ανάψουν τα αίματα
ένα σινεμά να γουστάρεις
μια συναυλία ν` ακούσεις μουσικές
κύριε Ντεσιμπέλ θέλω να κινδυνεύσει η ακοή μου

(Ναι είναι κι επίσημο είμαι άρρωστη
από Δευτέρα δουλειά
περαστικά μου βρε!!!!)

πρωινή παράκρουση

δεν μπορεί δεν μπορεί
κάποιος πρέπει να χόρευε το χορό της βροχής
μα δεν κουράστηκε όλο το βράδυ
ένα κανό βρε παιδιά μια βάρκα
έστω μια κιβωτό!!!
νομίζω έχω πυρετό
παρακεταμόλη αγάπη μου εσύ!!!

άσχετο αλλά στον κορυδαλλό μέσα
τι καιρό να κάνει;
ο κορυδαλλός που λέτε είναι και πουλί
πετά προς τα πάνω με μια μόνο κατακόρυφη κίνηση
έχουμε πολλούς κορυδαλλούς στη χώρα μας
είναι γόνιμο είδος άλλωστε
είναι αποδημητικά πουλιά
φεύγουν κατά κοπάδια
εκτός κι αν δεν έχουν διαβατήριο
το καλό είναι ότι ζουν άνετα στην αιχμαλωσία
τυχαίο;

γράμμα στη θεία Λένα

Αγαπημένη μου θεία Λένα
έχασες και φέτος ένα ανεπανάληπτο ελληνικό Πάσχα
η μαγειρίτσα της μάνας κόλαση
ο αδερφός σου και πατέρας μου έκαψε όπως πάντα
το κοκορέτσι αλλά το αρνί έγραψε ιστορία!!!
η έφη θώδη αρχικά είχε την τιμητική της
ακούγεται ευχάριστα αν πιεις λίγο τσιπουράκι άλλωστε
χορέψαμαν εμείς τα κοριτσόπουλα δε λέω
τα παλικάρια σου φέραν και τις κιθάρες
και μας αποτελείωσαν με Άσιμο Σιδηρόπουλο κλασσικά...
το κάστρο του Πλαταμώνα στέκει αγέρωχο
η κοιλάδα των τεμπών παράδεισος
περάσαμε από Αγία Παρασκευή όπως μας πρόσταξες
η γέφυρα είναι όπως την άφησες χρόνια τώρα
"περάστε με δική σας ευθύνη"
η Σαλονίκη δεν είναι ίδια χωρίς εσένα θεία
άλλαξα σπίτι οδό και αριθμό
χώρισα εδώ και καιρό
ήθελε να αφήσω την δουλειά μου
ήθελε να είμαι απλά όμορφη και να μην μιλάω πολύ
να γνέφω χαμογελώντας στους επιφανής φίλους ζευγάρια
να είμαι μια πορσελάνινη κούκλα
μια μέρα μου έφερε δώρα όπως συνήθως
ένα φόρεμα και ένα κολιέ των 1000 ευρώ
ναι τόσο του κόστισα μου είπε και την αξία
μου ήρθε να ξεράσω θεία αλήθεια...

μου λείπεις θεία Λένα
θα σου στείλω φραπέ να `χεις να πίνεις
θα σου στείλω και το τάβλι που ζήτησες
η ελλάδα μας καταρρέει θεία
αλλά οι άνθρωποί της ζεστοί και πλούσιοι σε αισθήματα
φίλησέ μου τα καγκουρώ και να μου προσέχεις τον θείο!!!
                                                                  χρόνια πολλά
                                                                  φιλιά αληθινά
                                                                      Λυδία

αμαζ0να

ιππόκαμπος είναι το σημείο του εγκεφάλου μας
που αποθηκεύει τις αναμνήσεις μας
ή κάπως έτσι τελοσπάντων!
αυτό το απίθανο άλογο λοιπόν
άλλοτε καλπάζει άλλοτε ξεκουράζεται
μπορεί να κάνει τις νύχτες μας λευκές
αγνές ονειροπόλες αγαπησιάρες
μπορεί να τις μεταμορφώσει σε έβενους
νύχτες λάγνες παθιασμένες απελπισμένες
απόψε θα αφεθώ να με διαλέξουν οι αναμνήσεις
πίνοντας ένα ποτήρι κόκκινο κρασί...
ας καλπάσουν περήφανα άτια  λοιπόν...
στην υγειά μας

Τα στοιχειά της φύσης

γη :       μήτρα ζωής
νερό:     πρωταρχική ανεξάντλητη πηγή ενέργειας εξαγνισμός αναγέννηση
αέρας:  ψυχή μεταβλητό και έλλειψη σταθερότητας
φωτιά: νόηση καταστροφή εξαγνισμός

γη :       πατρίδα χώμα άμμος λάσπη
νερό:     δάκρυα βροχή καταρράχτες
αέρας:   άγγιγμα 
φωτιά:   εγώ εσύ

ατύχημα

είναι από τις μέρες που ξυπνάς
με ύφος θλιμμένο μελαγχολικό
μετά από ένα μικρό ατυχηματάκι
έδεσα το χέρι μου το καλό μου
είναι δύσκολο να κάνω κάτι με το αριστερό
αρνούμαι όμως ν` αφήσω την μέρα μου
να πάρει άσχημη τροπή
στο χέρι της είναι; γελάω!
ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια μου
θα το αφήσω να με δροσίσει
πονάω γαμώτο!!!

Μάνος και Ελίζα

μέρα νύχτα το δουλεύει
φιγούρα εξαίσια διάφανη
τα χέρια του μέσα στον πάγο
ξηρά παγωμένα στάζουν αίμα
δεν τον νοιάζει όμως
ησυχία δεν βρίσκει
το γλυπτό της λειψό
μα πως ήταν δυνατόν να ξεχάσει;
να ξεχάσει τα μάτια της
που μόνο εκείνον κοιτούσαν;

???

σταγόνες βροχής στάζουν στο τζάμι
θέλω να τις μαζέψω σ` ένα μπουκαλάκι
θα προσποιηθώ ότι πήγα στο Παρίσι
ότι της μάζεψα απο `κει
θέλω αγάπης ταξίδια
κι έναν Γάλλο εραστή να μου ψιθυρίζει
πως με θέλει γλυκά στο αυτί

(θέλω άδεια θέλω άδεια
η μέρα μου είναι άδεια)

μεγάλο κόλλημα...

τις τελευταίες μέρες περνάω πολλές ώρες στο διαδίκτυο
μιλάμε για πολύ κόλλημα!
μάλλον έχω πολύ ελεύθερο χρόνο
δεν έχω facebook έχω φίλους όχι mutuals
(έτσι δεν τους λένε;)
δεν έχω twitter αλλά ακούω τα καλύτερα
πετάς λέει ατάκες και σου κάνουν RT
με μια βόλτα στα blogs
βλέπω ότι υπάρχουν αναρτήσεις από το 2006!
σίγουρα θα υπάρχουν και από παλιότερα
απίστευτο μου φαίνεται
και εξαιρετικά γοητευτικό
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Πέμπτης καμώματα

έχω κολλήσει τσίχλα στα μαλλιά της μπροστινής μου
(εντάξει ήταν στο σχολείο δεν ξέρω αν πιάνεται)
έχω αρπάξει δυο σφηνοπότηρα από μπαράκι
(εντάξει ήταν μετά από μεθύσι)
κολύμπησα γυμνή με τις φίλες μου
(εντάξει ήταν βράδυ)

Δεν δέχομαι σχόλια εκτός κι αν περιέχουν
ίχνη εξομολόγησης
(εντάξει βαριέμαι σήμερα)

είμαι σκέτο ποίημα

η Λυδία η ζωηρή
ζωγραφίζει στο χαρτί ένα παπί
πολύ το προσπαθεί 
μα βγήκε γλάρος
δεν μπορεί!

Αμα τα πάρω!!!!!

...μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν` ανταμώνω
θέλω οξυγόνο ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΖΩ θέλω να ζήσω
κι άμα τα πάρω θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλωτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω δεν θα μπορέσουν δυο διμοιρίες από ματ να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι κι έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι έτσι ξεχνιέμαι
την φαντασία μου χορεύω στο κενό...
ΑΜΑ ΤΑ ΠΑΡΩ

(ΚΙΤΡΙΝΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ)

Γιατι;

αυτή η αυτοκτονία σήμερα στο Σύνταγμα με τάραξε πολύ
άνθρωποι χάνουν την αξιοπρέπειά τους
ή μάλλον τους την κλέβουν μαζί με τόσα άλλα
κοντά στα τριάντα μου εγώ είμαι καλά
έχω την δουλειά μου, έχω όνειρα για το μέλλον
δεν θέλω να μου τα κλέψει κανείς
βουλιάζω πολλές φορές στα μάτια των αστέγων
θέλω τα παγκάκια να γεμίσουν  με ανθρώπους χαμογελαστούς
με ζευγάρια που ανταλλάσουν φιλιά
με φίλους που μαλώνουν και τα βρίσκουν

όχι με ανεμοδαρμένα κορμιά στο έλεος του κόσμου
ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ!

freedoOm

Να `τανε λέει οι αλήθειες ψέμματα
να τριγυρνάνε ντυμένες πεταλούδες
να `χαμε αστερόσκονης φτερά να πετάμε
να συναντιόμαστε στα σύννεφα να ερωτοτροπούμε
να `τανε οι λέξεις βροχή δίπλα στον ήλιο
να `χανε χρώμα να `χανε σχήμα δικό σου
να μην φοβόμασταν λέει να τις πούμε
να μην κλείναμε τ` αυτιά μας ν` ακούμε
να σ` έλουζα λέει σε καταρράχτες
να μ` έπινες  να μεθούσες
να το σκάγαμε μέσα σε παραμύθια
να πολεμάγαμε μαζί τα θηρία
να `βγαζα λέει μια κραυγή
να `φευγε ο θυμός να `φευγες κι εσύ.

ο δικός μου ορίζοντας

ποιός πολικός αστέρας και ποιός βορράς;
εμένα η πυξίδα μου δείχνει νότο
εκεί με οδηγεί
εκεί που περισσεύουν τα χαμόγελα
και ανοίγουν διάπλατα οι αγκαλιές

εκεί που παγώνει ο χρόνος
και ζεσταίνονται οι καρδιές
αλλάζω την πορεία μου
καθαρίζω μυαλό και ψυχή
ο νότος μου πάει πολύ
μου υπόσχεται μου δίνει ζωή
θα ρίξω μια ματιά με σεβασμό  και στην ανατολή
θα απλώσω το βλέμμα μου να με συνεπάρει η δύση
αλλά ο βορράς δεν με ξεγελάει πια
θα τον τυλίξω προσεκτικά  στο βαλιτσάκι μου
θα τον πάρω μαζί μου να τον προσέχω
θα τον κοιτάζω κρυφά θα του χαμογελώ
θα μείνει εκεί για λίγο μόνος να αναρωτηθεί
να βρει τον δρόμο που κάποτε έδειχνε σωστά
να χαμηλώσει λίγο να ταπεινωθεί
να σπάσει να διαλυθεί να σωθεί να λυτρωθεί
και τότε ίσως με οδηγήσει ξανά.

Μου λείπεις αλλά δεν μου λύπεις

Είχα μια σχέση εδώ και μερικούς μήνες
ερωτική φιλική μαζί έντονη πολλές φορές
χωρίς δεσμεύσεις χωρίς έλεγχο
δεν ξέρω ποιος από τους δυό μας έφυγε πρώτος
μάλλον έγινε τελείως φυσικά
το θετικό είναι ότι όποτε τον θυμάμαι
είναι πάντα με χαμόγελο
παράξενο δεν είναι;
μοιραστήκαμε τα πιο κρυφά μας μυστικά
τα όνειρά μας
δώσαμε αλλά δεν δωθήκαμε
σαν μικρά παιδιά στην εφηβεία νοιώσαμε όμορφα χωρίς ενοχές
αφήσαμε τις αισθήσεις μας στο έλεός τους
γευτήκαμε ο ένας τον άλλον
χωρίς φόβο μόνο με πάθος
μου λείπει κάποιες φορές αλλά δεν λυπάμαι
χαμογελάω 

Θλίψη

Που πάνε άραγε οι ψυχές όταν φεύγουν;
θέλω να πιστεύω ότι πάνε κάπου όμορφα
να γαληνεύουν να ξεκουράζονται
εσύ φίλη είχες υπέροχη ψυχή
αλλά το σώμα σου ήταν άρρωστο καιρό
ξεκουράσου βρες τη γαλήνη
ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΙΚΑΤΕΡΙΝΑ

Σιγά μην κλάψω

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όριά του μοναχά να γυροφέρνω
και πως ο κόσμος είναι ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ` αλλάξω
Μα εγώ μ` ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ` τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μην κλάψω σιγά μην φοβηθώ
θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω σιγά μην φοβηθώ
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
και πως αν θέλω περισσότερα να δω
σ` ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι
ΣΙΓΑΜΗΝΚΛΑΨΩΣΙΓΑΜΗΝΦΟΒΗΘΩ
(ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ)

Ο αόρατος εραστής

κάθε βράδυ τον καλείς
έρχεται πάντα μυστικά
χαρίζει πλάνη και ηδονές
σου γιατρεύει ίσως τις πληγές
άσκοπο  μα μαγικό
μπαίνει μέσα σου όταν θες
δεν έχουν τέλος οι στιγμές
με έναν χορό ερωτικό
εκστατικό λυτρωτικό

όμορφα είναι απόψε

Πόσο μου αρέσει αυτή η στιγμή της βραδιάς
να μένω μόνη σχεδόν απροστάτευτη
βυθισμένη στις σκέψεις μου με μια αναμονή τόσο γλυκιά
οι νότες ενός τραγουδιού να χαιδεύουν απαλά την ακοή μου
να αναστατώνομαι από την απουσία σου
θα σε βρω ξανά στα λόγια που θα πεις
αυτή η φωνή σου με μεθάει με ταξιδεύει
μην αργείς σε περιμένω
το φιλί μας την αγκαλιά μας την καληνύχτα μας

το σπιτάκι μου

Ζω μόνη μου σε μια γκαρσονιέρα κάπου στο κέντρο
το μόνο που μου λείπει είναι ένα ζεστό φαγητό όταν γυρίζω σπίτι
είναι όμως τόσα τα καλά που δεν με πειράζει πια
είναι ωραίο να ζει κανείς μόνος
αυτοσυντήρηση μάλλον το λένε
το σπιτάκι μου είναι το άσυλό μου
αφήνω να εισχωρήσουν μόνο οι εκλεκτοί
κάθε γωνιά του έχει την δική μου σφραγίδα

άνοιξη

κοιτάζω από το παράθυρο του γραφείου μου
ανθίσαν όλα δέντρα λουλούδια
υπέροχες μυρωδιές παντού
μάλλον θα πρέπει να αγοράσω επιτέλους ένα βάζο
να φυλακίζω ένα λουλούδι την φορά

εγώ είμαι όλοι εσείς

κάθε μου λέξη κάθε μου άγγιγμα είμαι εγώ όλοι εσείς
κάθε μου κύταρρο κάθε μου σκέψη
οι πράξεις μου οι ενοχές μου τα βήματά μου
τα χρωστάω σε μένα τα χρωστάω σε σας
στους φίλους στους εχθρούς στους εραστές
είμαι στιγμές είμαι εγώ όλοι εσείς

Μ` αρέσει να μην λέω πολλά

…με την σκιά μου να πετώ
να πιάνω αστέρια στο βυθό της μουσικής σου…
…κι όταν θα πέφτει η παγωνιά
να κάνω κύκλους σαν ολόγιομο φεγγάρι στην σκηνή σου…
…να ταν τα φώτα τα θαμπά
να ταν αστέρια φωτεινά στα χέρια να στα αφήσω…
…μάτια μου ψάξε να με βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής
μοναχός θα σβήνω την μορφή μου…
Μ` αρέσει να μην λέω πολλά
μ` αρέσει να κοιτάω ψηλά στα ατέλειωτα τραγούδια…
(Υπόγεια Ρεύματα)

Αλέξης και Νάντια

ο Αλέξης την θέλει από την πρώτη στιγμή που την είδε
η Νάντια το ξέρει και παίζει ένα ανελέητο παιχνίδι μαζί του
τον έχει κλειδώσει σε ένα συρτάρι και το ανοίγει όποτε γουστάρει
εκείνος τρέχει σε κάθε της κάλεσμα παρόλο που ξέρει ότι δεν θα κερδίσει τίποτα ποτέ
ούτε ένα χάδι ένα χαμόγελο παρά μόνο την ένταση της στιγμής
της δικής του στιγμής δεν θα υπάρξει ποτέ δική τους
τον κλείδωσε στο συρτάρι με ένα φιλί πριν χρόνια
ένα ψεύτικο φιλί για να τον κάνει δικό της
εκείνος πάντα περιμένει
εκείνη πάντα θα παίζει

ευγενές καλωσόρισμα

τι απόφαση είναι αυτή τώρα;
τι εννοείς;
γιατί είσαι εδώ;
απόφαση της στιγμής. όλοι γράφουν γιατί όχι κι εγώ;
θα αντέξουμε να σε διαβάσουμε;
θα δείξει
τι παραμύθια θα μας πεις;
τα παραμύθια της ζωής
δικά σου;
δικά μου δικά σου ολονών
καλώς ήρθες λοιπόν
ευχαριστώ.