Μία κανονική μέρα ωστόσο

Ξύπνησες τελικά τα κατάφερες
μυρίζεις το σεντόνι σου και κάτι λείπει
κουκουλώνεσαι δυσανασχετείς μετά χαμογελάς
κοιτάζεις δισταχτικά στον καθρέφτη σου
ψάχνεις να βρεις σημάδια που δεν υπάρχουν
γλυκιές αυταπάτες θερινής νυχτός
η απόσταση δεν σε χαλάει σε λυτρώνει
Με αγγίζεις
Δεν είμαι εγώ είναι τα δάχτυλά μου
Εσύ είσαι τα δάχτυλά σου αφού. Μου μιλάς
Δεν είμαι εγώ είναι τα λόγια μου
Εσύ είσαι τα λόγια σου. Με αγκαλιάζεις
Δεν είμαι εγώ είναι τα χέρια μου
Εσύ είσαι τα χέρια σου
Μην μπερδεύεσαι δεν είμαι εγώ
Δεν θα μπερδευτώ ξανά υπόσχομαι
Ενας καφές το πρωί ένα τσιγάρο στο χέρι
ένα φόρεμα καλοκαιρινό ένα ζευγάρι καφέ γυαλιά
ο οδηγός χαμογελάει σήμερα παράξενο
δεν θα καθήσω σε θέση
θα είμαι όρθια ακριβώς στο παράθυρο
με φυσάει ο αέρας χάνω μια ανάσα
κάτι θυμήθηκα χαμογελώ
το γραφείο δεν με χωράει
όλα λάθος μα πόσο ωραία