Ονειρο ήτανε

Και κάπου εδώ τελειώνει το ταξίδι μας

Σας ευχαριστώ όλους θερμά που μοιραστήκατε τις σκέψεις σας μαζί μου
Ο χαμός του πατέρα μου, η φυγή της μητέρας μου, τα δικά μου αντίο.
Η θλίψη τα χαμόγελα η αμφισβήτηση η αγάπη όλα στον ουρανό.
θα συνεχίσω να σας διαβάζω, κάποιοι από εσάς αγγίξατε την ψυχή μου
Ευχαριστώ.

 

Ας είναι

Μια οπτασία ντυμένη στα λευκά
έτσι τον αποχαιρέτησε
αποχαιρέτησε τον άνθρωπό της
περιεργαζόμουν το πρόσωπό της, έψαχνα
είδα μόνο αγάπη πανίσχυρη αγάπη να την σκεπάζει η θλίψη
έψαχνα θυμό δεν βρήκα πουθενά
είχε φωλιάσει όλος μέσα μου
δεν πρόλαβα. δεν πρόλαβα να του πω
δεν πρόλαβε. δεν πρόλαβε να δει εκείνη
δεν άνοιξε ούτε στιγμή τα μάτια του
δεν μπόρεσε. δεν άντεξε
Γύρισε αμέσως στο σπίτι και ετοίμασε τα πράγματά της
μια βαλίτσα αναμνήσεις γεμάτη αγάπη
Κατάλαβα δέχτηκα σιωπαίνω
Ηρθε η ώρα να γυρίσεις στην πατρίδα σου
πάντα ήξερα πως δεν σε χωρούσε αυτός ο τόπος

αφιερωμένο στην πιο ευγενική ψυχή που έχω την τύχη να είμαι κομμάτι της
στην μητέρα μου.

Στο πάτωμα

Κάθε βράδυ εκεί αγαπη μένε μου
κλέβω αγάπης φιλιά δικά σου
ταξίδεψα μίλια να σε βρω δίχως να ξέρω
τα φτερά μου έγιναν μούσκεμα
κάπου στη διαδρομή κόπηκαν
γέμισε ο κόσμος  έρωτες μουσικές
καταστροφή δική μου δική σου
ποιος χάνει ποιος κερδίζει
ποιος μετράει θα μου πεις
ο χρόνος ο πιο αδίστακτος κριτής
μας κοιτάζει γελάει ζηλεύει
μην του μιλάς μη μάθει
το πάτωμα μόνο να ξέρει
να μαζέψει τα κομμάτια μας
να τα βρει να τα μαζέψει ακούς
να χυθούμε στο πάτωμα ακούς
να χυθεί και η τελευταία μας σταγόνα
να μην υπάρχουμε ακούς