Αντίο Δημήτρη

Αφού με έσπειρε μια μοίρα αυτοκρατόρισα
μήτρα με γέννησε αρχαία Μακεδόνισσα
μ` άδεια φαρέτρα πολεμάω το χειμώνα
από το κάστρο ως την καρδιά του Πλαταμώνα
αφού με φέρνει μονοπάτι Φαναριώτικο
ένα σοκάκι με κρατάει Σαλονικιώτικο
έλα ένα βράδυ την υπόσχεση να πάρεις
πριν να την σβήσει με σφουγγάρι ο Βαρδάρης
Σ`αναζητώ σ`αναζητώ στην Σαλονίκη ξημερώματα
λείπει το βλέμμα σου απ` της αυγής τα χρώματα
Σ`αναζητώ σ`αναζητώ μ` ένα βιολί κι ένα φεγγάρι
λείπει το όνειρο εσύ και το δοξάρι
Αφού μεθάω μ` ένα κρασί ΑγιωνΟρίτικο
και μ` ένα ντέρτι σεκλετίζομαι Πολιτικο
βρες το μαχαίρι που στα δύο μας χωρίζει
κι έλα εδώ στων στεναγμών το μετερίζι
Αφού στον Ολυμπο οι θεοί τ` αποφασίσανε
δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε
μόνη ξυπνά μόνη κοιμάται τώρα η μέρα
με μηχανάκι με κομπιούτερ και φλογέρα

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
 μας χάρισες δίδυμα φεγγάρια