Γκουρμές ότι να `ναι

μουχλιασμένο το τυρί και το χαβιάρι μαύρο
κοτόπουλο γεμιστό με σάλτσα από σταφύλια
φιλέτο μοσχάρι με πουρέ καρότου
αργοψημένο χταπόδι με πορτοκάλι και καρύδια
ταρτάρ τομάτας και ψωμί με παπαρουνόσπορο
και μετά με πιάσανε τα γέλια τα γκουρμέτ
χάλασα το ντελικάτο σταυροπόδι μου
άρχισα τα γνωστά ξεσκονίζεις τον κουραμπιέ σου
χτενίζεις το κανταϊφι σου πως το τρίβουν το πιπέρι
πήρα και δυό σουβλάκια για το δρόμο
έλυσα τα μαλλιά μου και τραγούδησα
ντύσου πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου
μικρόβιο στο αίμα και το ξέρεις καλά
πως δεν είμαι καθόλου καλά στα μυαλά
ότι να ` ναι καληνύχτες.

Υπό το φως των αστεριών

Κάποιες φορές γίνομαι πολύ τολμηρή όσον αφορά τα θέλω μου
από το μίλησέ μου στο άγγιξέ με μέχρι το με πονάς
άλλες φορές πάλι κρύβομαι στο καβούκι μου όπως η τρέξε η χελώνα μου
δεν μιλάω δεν επικοινωνώ δεν δεν
αυτή τη στιγμή όμως σαν να βουλιάζω να πνίγομαι
είμαι ανάμεσα στα δυο είμαι στο περιμένω
το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα κάνω άλλη ανοησία
όχι πρώτη τουλάχιστον...

Υ.Γ. θα δω ταινία όχι θα διαβάσω ένα βιβλίο
       θα ανάψω κεριά όχι θα σβήσω τα φώτα
       παίζει να κατεβάσω σλίπιν μπαγκ
       να κοιμηθώ βεράντα ναι αυτό
       θα κοιμηθώ κάτω από τα αστέρια
       άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά
       αναποφάσιστο έλαβε τέλος
       καληνύχτα.

Frozen

U only see what your eyes want to see
Αυτό μου είπε μόνο και μου έστειλε το βίντεο κλιπ
Είναι απίστευτο αλλά με βοήθησε πολύ
Ονειρεύτηκα! Είδα εικόνες
Είδα αυτό το μαύρο μανδύα να μεταμορφώνεται σε δεκάδες πουλιά
Είδα έναν Τοξότη ντυμένο στα λευκά
Δεν είχε τόξο δεν είχε βέλη
Είδα όνειρο μετά από καιρό πόσο μαγικό!
Την ευχαριστώ πολύ γι` αυτό
κι ελπίζω να βρει τα ίχνη που ψάχνει στην δική της άμμο

δεν είσαι αριθμός

Μαθαίνεις ονόματα και μετά κοιτάς να μάθεις αριθμούς
ηλικίες αδέρφια διευθύνσεις τηλέφωνα
τι περίεργοι εμείς οι άνθρωποι αλήθεια
κρυβόμαστε πίσω από αριθμούς στο φως της ημέρας
μόλις πέσει το ηλιοβασίλεμα όμως θέλουμε να δούμε χρώματα
μας πλακώνει το γκρίζο γίνεται οριακά μαύρο
και μετά κοιτάμε τ` αστέρια τους πλανήτες
σκέφτομαι κάπου κάπου τον αφηγητή και τον μικρό του πρίγκιπα
την αγωνία του για το αρνί
είναι κι αυτό το λουράκι που ξέχασε να ζωγραφίσει
μα πως το ξέχασε τι να κάνει κι αυτό το τριαντάφυλλο
τα μάτια μου είναι καστανά αλλά βλέπουν χρώματα παντού
το σώμα μου δεν το διάλεξα αυτό έχω
τα πόδια μου με πάνε εκεί που θέλω να `ναι καλά
τα χέρια μου αγγίζουν γίνονται δάχτυλα ψάχνουν
το μυαλό μου όμως φανερά το αγαπώ
είναι οι σκέψεις μου και τις θέλω
πόσο τυχερή αισθάνομαι
έχω αισθήσεις έχω ερεθίσματα
έχω να μοιράζομαι το εγώ μου
ο μικρόκοσμός μου είναι όμορφος
τον δημιούργησα όπως κι εσύ τον δικό σου
έχει χώρο χωράει ανθρώπους καλούς
δεν έχει πρέπει δεν έχει μη δεν έχει αριθμούς

Otto

i miss your writing
write something
anything.
i miss the way i read U.
with music playing behind.

( correct my mistakes )
translate me
>3.

στο λεωφορείο

Χάλασε το αμαξάκι μου μάλλον δια παντώς
αυτή η διαδρομή δεν θα είναι ίδια χωρίς εμένα
νομίζω κάθε πρωί με χαιρετούσαν τα πουλιά
οι διαγραμμίσεις των δρόμων
και τα φανάρια ακόμη
Παίρνω το λεωφορείο λοιπόν...
Μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους
φτιάχνω ιστορίες με το μυαλό μου
το μελαχρινό αγόρι έχει άγχος δυό μέρες τώρα
τρίβει τις παλάμες του και κουνάει τα πόδια του χωρίς ρυθμό
η ξανθιά κοπέλα κοιτάζει μόνιμα έξω από το παράθυρο
το βλέμμα της πετάει σπίθες
κάπου κάπου χαμογελάει και αναστενάζει
η μεγαλοκυρία δυσανασχετεί κάνει αέρα με την βεντάλια της
είναι όμορφη ο χρόνος της φέρθηκε καλά
ο παππούλης φοράει πολλά ρούχα μάλλον
μυρίζει κάπως αλλά δεν με πειράζει
μου αρέσει ο τρόπος που γυρίζει την τραγιάσκα του
ο πιτσιρικάς στέλνει μηνύματα από το κινητό του σε χρόνο ρεκόρ
δεν έχει κοπέλα αλλά θα βρει είναι σε έξαψη
κάποια είναι ονειροπόλα ταξιδεύει αόριστα
σταυροπόδι με δάχτυλα να χαιδεύουν τις μπούκλες της
θα καταλήξει σε ένα άχαρο γραφείο
θα καλημερίσει θα βρει ένα μέιλ που περίμενε
θα χαμογελάσει
ο οδηγός παίζει λάθος μουσικές
φρενάρει απότομα είχε άσχημο βράδυ

θέλω μου

Σήμερα ξύπνησαν τα θέλω μου και μου φωνάζουν
φωνάζουν τόσο δυνατά που μου πήραν το μυαλό

Γιούπι!

Μπαίνω hotmail και τι βλέπω!
βλέπω τη νεαρά κυρία! τα κατάφερα!
ε μααααα! πάντα έβλεπα τη γριά κυρία!
τώρα είδα και την νεαρά!
βέβαια είμαι σίγουρη ότι δεν θα την ξαναδώ!
αλλά την νίκησα!
νεαρά μου κυρία ήσουν όμορφη!

Περασμένες δώδεκα

Ασε με να μπω
Δεν φοβάσαι
Φοβάμαι αλλά θέλω
Δεν έχει τίποτα εδώ μέσα
Εχει το βλέπω
Μην μιλάς άλλο δεν έχω σου λέω
Με εμπνέει το τίποτά σου το θέλω
Φύγε δεν θέλω
Μου αρέσεις
Δεν ξενερώνεις εσύ ποτέ
Ασε με να μπω θα με αφήσεις
Γιατί χαμογελάς
Μου γύρισες την πλάτη αλλά...
Αλλά τι
Ξέχασες να κλείσεις την πόρτα
Μπες αλλά δεν έχω
Ξέρεις τι ώρα είναι
Είναι δώδεκα
Είναι σήμερα και έχεις
Τι έχω
Αυτό που δεν είχες στο χθες

πονεμένες πατούσες

σε ένα παράλληλο σύμπαν θα ήμουν σίγουρα το ξυπόλυτο κορίτσι
ο πατέρας μου θα ήταν αρχηγός μιας φυλής ινδιάνων
θα τους πρόσταζε να χορεύουν τον χορό της βροχής
να νοιώθω αυτό το ψιχαλίζει πάνω μου
θα με περιτριγύριζαν ποδολάγνοι
θα εκσταζιάζονταν στην θέα των γυμνών ποδιών των γυναικών της φυλής μας
θα έτριβαν με λαγνεία τις πατούσες μας
θα χάιδευαν θα έγλειφαν με έντονο ερωτισμό τα δάχτυλά μας
θα τους αποθεώναμε με αισθησιακά λικνίσματα
θα εξαγνιζόμασταν με γυμνές βουτιές σε καταρράχτες

το παρελθόν πάλι (στο) παρόν

άλλαξα σπίτι  γειτονιά δουλειά μα δεν αρκεί
άλλαξα ακόμα και τ` όνομά μου
χρησιμοποιώ πια το δεύτερο βαφτιστικό μου
να μην ακούω τίποτα από τα παλιά
τόσο δύσκολα ήταν
όχι δεν θέλω να είναι όλα ρόδινα
δεν παραμυθιάζομαι ξέρω
αλλά λες καμμιά φορά μήπως
μήπως πάνε όλα καλά τελικά

το καλό
σήμερα ήρθε η αδερφή μου από δω
είχα καιρό να την δω και την αποθύμησα
με την αδερφή μου μοιάζουμε σαν δυο σταγόνες νερό
έχει πλάκα να βλέπεις τον εαυτό σου διπλό
αλλά πιο πολύ πλάκα είναι να σε βλέπουν οι άλλοι που δεν ξέρουν
βγήκαμε τσάρκα και πνίξαμε τον Μάνο στα φιλιά
ένοιωσα το σπίτι να πλημμυρίζει από αγάπη

το κακό
μας έπνιξε το παρελθόν
κάποια άλλη φορά ίσως σας πω

το άσχημο
δεν έχει άσχημο αλλά και να είχε δεν θα το έβλεπα
όχι σήμερα


 
 

εκτροχιασμός τρένου

τα τρένα αποτελούνται από βαγόνια
τα τρένα μερικές φορές αποπροσανατολίζονται
παίρνουν λάθος δρόμους και μετανοιώνουν
άλλοτε ψιθυρίζουν κάνοντας στάσεις
άλλοτε βγάζουν άναρθρες κραυγές
δεν ξέρουν τι θα πει σιωπή
σεβασμός στην ιστορία
υποδεικνύουν μάλιστα προορισμούς
μην δίνετε λόγους στα τρένα να μιλήσουν
γιατί ότι έχουν να πουν δεν το λένε αντρίκια
παραμυθιάζουν
μήπως φταίει το καύσιμο
κι έτσι να είναι ο bill θα σου σταλεί
οι μάχες δίνονται σώμα με σώμα
face to face
μικροφωνίζεις τρένο και είναι κρίμα

Του δρόμου το εφήμερο

Τι να ψάχνεις άραγε στην άκρη του δρόμου
να σβήσεις τις καύλες σου
να πηδήξεις την ζωή σου
να νοιώσεις ανώτερος
δεν σε κατηγορώ
δεν είμαι στην θέση σου
άλλωστε όλοι μας το έχουμε κάνει
στο όνομα της αγάπης βέβαια
κάναμε έρωτα ανταλλάξαμε τα υγρά μας
χωρίς δεύτερη σκέψη
χωρίς προφύλαξη
γιατί στην αγάπη δεν χωράει το aids
όλα είναι αγνά
έτσι δεν το βλέπουμε
ας το δούμε ξανά λοιπόν
γιατί όταν κάνεις έρωτα σεξ ή όπως θες πες το
δεν είσαι μόνος σου
υπάρχει και το παρελθόν σου εκεί και το δικό του
προφυλάξου είναι το μέλλον σου σεβάσου το

Η φιλία απέναντι στον έρωτα

Σας έχει τύχει ποτέ να βρίσκεστε αντιμέτωποι μ` αυτό το δίλημμα
να έχετε δηλαδή κάποιον απέναντί σας ερωτικά αλλά να τον θέλετε δίπλα σας φιλικά
να είναι κάποιος τόσο σημαντικός για εσάς που τον έχετε ανάγκη
να υπάρχει μέσα στη ζωή σας κι όχι να μπαινοβγαίνει
πως μπορείς να δώσεις στον άλλον να καταλάβει
ότι ενώ υπάρχει το ερωτικό στοιχείο ανάμεσά σας
όπως συνήθως συμβαίνει ανάμεσα στα δύο φύλα
δεν είναι αυτό που θέλετε πραγματικά
τι κάνουμε λοιπόν;
όταν μας ενώνουν βαθιά συναισθήματα
αλλά εκείνος δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι απλά φίλος
επιμένουμε και του δείχνουμε ότι μπορούμε κι έτσι ή το αφήνουμε;
όλο ρωτάω και απάντηση δεν έχω
γιατί να μπερδεύονται τόσο τα πράγματα...

το κομμένο δέντρο

Χθες περπατήσαμε στο δάσος με καλούς φίλους
κάπου στην διαδρομή μας τράβηξαν την προσοχή τα δέντρα
πρώτο ήταν ένα δέντρο που ήταν κομμένο
είχε πάνω του γραμμένο ένα όνομα Σπύρος
τα άλλα δέντρα γύρω του είχαν σκαλισμένα άλλα ονόματα
αρχικά καρδιές ημερομηνίες κάτι σαν συνέχεια δηλαδή
συνέχεια ίσως στις ζωές φίλων μιας παρέας
δύσκολο να καταλάβει κανείς
αφού κατεβήκαμε μετά στον δικό μας κόσμο
καθήσαμε σε ένα καφέ και το συζητήσαμε
πλάσαμε διάφορες ιστορίες στο μυαλό μας
αλλά σταθήκαμε λίγο παραπάνω στο δέντρο του Σπύρου
σκεφτήκαμε κρίμα να κόπηκε
μακάρι να κόπηκε μόνο αυτό κι όχι το νήμα της ζωής του
ανατριχιάσαμε κάναμε μια ευχή
ήπιαμε στην υγειά του
στην υγειά του άγνωστου Σπύρου
στην υγειά της Κατερίνας του Αλέξανδρου της Έφης
όπου κι αν είναι να είναι καλά...
δύσκολα αλλά η ζωή συνεχίζεται
δύσκολα πολύ

έξι μαϊου δύο χιλιάδες δώδεκα (by salvabor)

Να μείνουμε ξάγρυπνοι σήμερα,

να δούμε την τελευταία αυγή

που θα χαρίσει ο ήλιος.

Σκοτάδια στο εξής·

καρποί μαύροι του μίσους.

*Κι ας χαραχτεί στη μνήμη των ηλίθιων ελλήνων

 ότι σταυρώθηκε η αυγή την 6η αυτού του Μάη.

                                                                                                            by salvabor

 

 

(Ο salvabor είναι ένας μπλόγκερ που θαυμάζω ιδιαίτερα

άλλοτε καυστικός άλλοτε τρυφερός

αλλά πάντοτε με ουσία και γυμνές αλήθειες.

Δεν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι άλλο σ` αυτό το ποστ

που είναι δικό του και περήφανα το "έκλεψα" )

αγόρι μου τρέξε

Ξύπνησα σήμερα πρωί πρωί όπως συνηθίζω
κι αυτό το σπίτι μου ψιθύρισε ξανά πόσο μόνη είμαι
έβγαλα τα σκουπίδια και πήγα για τρέξιμο
ένα μαγαζάκι εδώ κοντά με χαιρέτησε
μπες μέσα μου είπε
χαμογέλασα
κοίταξα γύρω μου παράδεισος
τι δώρο να μου κάνω άραγε
η ματιά μου έπεσε πάνω σε ένα χρυσόψαρο
εσύ είσαι λοιπόν εσύ θα μου κάνεις συντροφιά
θα σου λέω καλημέρα κάθε πρωί
κι εσύ θα κάνεις βόλτες γύρω από το δάχτυλό μου
τι λες είμαστε σύμφωνοι
θα σε λέω αγόρι μου ωραίο δεν είναι
ακριβώς απέναντι στο άλλο διαδρομάκι είδα εσένα
ναι εσένα μην κρύβεσαι στο καβούκι σου
θα έρθεις μαζί μου κι εσύ
θα σε ονομάσω τρέξε
κάνε γρήγορα θα σου λέω
γιατί όλα τα καλά πράγματα κρατούν λίγο
σαν τις σταγόνες της βροχής και έξω βρέχει
κι αν δεν μπορείς να τρέξεις δεν πειράζει μην σε νοιάζει
θα τρέχω εγώ για σένα
σε ποια οδό πάμε ξέρετε
θα πάμε τέρμα ρομαντικά σήμερα
σαν την διάθεσή μου
γιατί οι μέρες γίναν αριθμοί
και μένα δεν μου αρέσουν οι αριθμοί
πάμε;

ανατροπή

                                                                                    ώρα 3:30 το βράδυ πολύ αργά για μένα
τα τελευταία βράδια αδυνατώ να κοιμηθώ
τα βλέφαρά μου βαραίνουν αλλά δεν θέλω να τα κλείσω
λες και περιμένω με αυτό το ανοιγόκλειμα των ματιών μου
θα δω κάτι που δεν πρέπει να προσπεράσω
λες και κάτι περιμένω κάτι ν` αλλάξει
μάταια όμως
μετράω τις πιθανότητες και όλο και λιγοστεύουν
όταν κάτι δεν εξαρτάται μόνο από εσένα
είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να αλλάξει
οπότε τί κάνω
ξεχνάω τις πιθανότητες τις μηδενίζω
φτιάχνω καινούριες απ` την αρχή
πάμε γι` άλλα λοιπόν
θα τα καταφέρω;
θα το προσπαθήσω
και θα τα καταφέρω. και -

στην χώρα των θραυσμάτων

Αν έβρισκα τις λέξεις να εκφραστώ...
μα και πάλι λίγες θα ήταν
εκεί που αφήνεις τα υπονοούμενα και κρατάς τα αυτονόητα
τότε καταλαβαίνεις
εκεί που είσαι απλός και δεν χρειάζεται να εντυπωσιάσεις
τότε νιώθεις
εκεί που απαριθμείς τα αρνητικά σου και βλέπεις ότι κάποιοι τ` αγαπούν
τότε υπάρχεις
εκεί που νιώθεις την έξαψη δεκάδων απογοητεύσεων
και δυναμώνεις την ένταση στις μουσικές για να μην ακούς τις σκέψεις σου
τότε  προσδιορίζεις
εκεί που ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν απλά να είσαι καλά
τότε αγαπιέσαι
λιώσαμε τις σόλες των παπουτσιών μας για ν` αγαπήσουμε στο τέλος τα δικά μας σοκάκια
ξέρεις τι θ` άλλαζα τελικά σ` αυτή την  ιστορία
τίποτα
ούτε καν τους υπότιτλους

AντE KAι καλοPιζικος ο μήνAς

Σήμερα
περπάτησε στο λιβάδι με τις μαργαρίτες
αναρωτήθηκε αν την αγαπούν
ζήλεψε πεταλούδας φτερά μήπως φτάσει το ηλιοβασίλεμα
γεύτηκε θάλασσας αλμύρα με τις άκρες των δαχτύλων της
άφησε το κύμα να δροσίσει τις γυμνές της πατούσες
ξεκουράστηκε σε άψογα σμιλεμένα βράχια
αφουγκράστηκε σε κοχύλια λόγια παλιών εραστών
άλλο ένα κουτί πετραδάκια γεμάτο αναμνήσεις....
                                                  Αύριο
                                                  Λεγεώνας ιππότες θα αλώσουν την αρένα σου
                                                  πανοπλίες με αετών οικόσημο θα φορούν
                                                  μάχες ηρώων θα δοθούν
                                                  κυνήγι θησαυρών αποσκοπούν
                                                  αλίμονο αν οι ρόλοι σωστά μοιραστούν
                                                  με όπλα ψυχής θα πολεμούν
"Τρελαίνομαι τρελαίνομαι...
                                                Τρελάθηκα τρελάθηκα..."