Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Στιγμές απείρου κάλ(λ)ους

                                                                                                                                       χθες
είμαι στο γραφείο βγαίνω μπαλκόνι για τσιγάρο
απέναντί μου το πάρκιν βλέπω την ασημί διθέσια BMW
τρέχω ασυναίσθητα στο μεγάλο αφεντικό
"Ντύσου ανεβαίνει η γυναίκα σου"
φλέβες πεταγμένες ρούχα μισά δωμάτιο σε έξαψη
απομακρύνω την δεσποινίς με τα υπέροχα μακριά πόδια
τις ατελείωτες βλεφαρίδες λουσμένες δάκρυα έρωτα πόθο
του ρίχνω ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο και περιμένω
η ίσως απατημένη εισβάλει στο γραφείο
"Ο κύριος Χ δεν αισθάνεται καλά από το πρωί"
εκείνη : "Κοίτα να συνέλθεις τα γραμμάτια τρέχουν
το αμάξι θέλει σέρβις έχω χαρτί το βράδυ"
φεύγω. φωνές κραυγές κανένα ίχνος ευαισθησίας 
                                                                                                                                     μήνας
Ο κύριος Χ πάντα τυπικός ευγενικός
εγώ στον πληθυντικό από ειλικρινή σεβασμό
έξυπνος χαρισματικός αυτοδημιούργητος
γύρω στα σαράντα με δύστυχες σκιές στο πρόσωπο
τον τελευταίο μήνα χαμογελούσε κρυφά
τον τελευταίο μήνα ερχόταν εκείνη
όχι ιδιαίτερα όμορφη αλλά πετούσε σπίθες
η ίσως περνούσε μόνο για ζεστό χρήμα και παρατηρήσεις άσκοπες
καταπιεσμένη μίζερη άκρως εντυπωσιακή
                                                                                                                                     σήμερα
εκείνος : "Λυπάμαι δεν θα επαναληφθεί"
Καλημέρα κύριε Χ ο καφές σας είναι στο γραφείο
το μίτιν είναι προγραμματισμένο στις δώδεκα.

Το ποιόν των ανθρώπων δεν είναι στιγμές
οι στιγμές μας περιορίζουν μας καθορίζουν
μας χαμογελούν βάναυσα μας ωθούν
δεν ζητάνε κρίση μόνο να αγαπηθούν.


6 σχόλια:

  1. όλα είναι (ι)δανεικά. μέτρα στιγμές.

    (άνοιξε τα σχόλια στην καραμέλα σε παρακαλώ, την λατρεύω! "σε ένα σπίτι που κάποτε το έζωναν λουλούδια...κάτι που εσύ αδυνατείς να δώσεις, αποφορτίσου είσαι ελεύθερος" αγαπώ!)
    καληνύχτα σπάνιο κορίτσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έχω το απαρέμβατο το ξέρεις.

    (γράφω σβήνω, δεν υπάρχει νόημα. ευχαριστώ στον ορίζοντα)
    καληνύχτα, όλα τα κορίτσια σπάνια είμαστε ναι ναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ελα πες την αλήθεια ....έχεις γνωρίσει το αφεντικό μου έτσι??
    Σαν να διάβαζα την ιστορία της δουλειάς μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν είναι κάτι που το κάνει ως χόμπι. το είχε ανάγκη.
      αυτό είναι το λυπηρό νομίζω.

      Διαγραφή
  4. ω αγαπημένη μου...
    η περιγραφή σου για κεινη είναι αυτό το "stressed, depressed but well-dressed". πόσες τέτοιες γυναίκες πια...

    και,ω, πόσα ακόμα τέτοια ανθρωπάκια.
    ανθρωπάκια..


    και πού είναι οι ανθρωπάρες;


    αγάπη και φως όμορφη**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν ξέρω αν είναι έτσι. πραγματικά δεν ξέρω.
      φιλί γλυκό.

      Διαγραφή